"Ieder einde is een nieuw begin"

Lief thuisfront,

Onze laatste week, ons laatste reisverslag... Darwin, onze laatste bestemming in Australië.

Je hebt Sydney, Canberra, Brisbane, Melbourne en... Darwin, de grootste stad in het noorden van Australië. Een plek die bekend staat om de vele dronken aboriginals die hier door de straten zwerven, de hoge prijzen en de hitte. Kortom: the place to be.
Ook staat Darwin bekend om het beginpunt voor de vele tours om het natuurschoon van het Northern territory te bezoeken, onze reden om neer te strijken in deze levendige stad.

Na onze aankomst op Darwin airport, zijn we met een shuttle naar ons hostel gebracht. Al snel kwamen we erachter dat het leven in het noorden van Australië duurder was dan aan de oostkust, want we konden drie taxi's in Cairns MET airco bestellen voor de prijs van één shuttle met ARKO (voor de mensen die zelfs tijdens de strengste winters hun airco nog aan zouden zetten: arko staat voor 'alle ramen kunnen open').
Aangekomen bij ons hostel, hebben we onze tassen neergezet en zijn we naar de avondmarkt gegaan op Mindill Beach. Alle Locals komen hier naartoe om, onder het genot van een hapje en een (heleboel) drankje(s), op campingstoeltjes, naar de zonsondergang te kijken. Iets wat wij niet kennen in Nederland, waardoor het extra leuk was om mee te maken.

Vrijdag moesten we van hostel switchen, omdat ons eerste hostel volgeboekt was voor de tweede avond. Om eerlijk te zijn waren alle hostels in Darwin volgeboekt, er werd dat weekend namelijk een paardenrace gehouden. Hét evenement van het jaar. Wij waren natuurlijk weer te laat met boeken, waardoor we alleen nog in Elke's Hostel een bed konden krijgen. Een hostel dat bekend staat om het feit dat je hier alle drugs kunt scoren die er bestaan. Maar ach, beter dat dan als zwerver op straat moeten slapen....
Eenmaal bezweet en wel aangekomen, vertelde Elke ons dat we geüpgrade waren van een dorm naar een tweepersoonskamer (dezelfde prijs, alleen geen stinkende of snurkende mensen om je kamer mee te delen... Wat wil een mens nou nog meer?!) . Jammer genoeg bleek al snel dat we te vroeg hadden gejuicht, er zat geen gaas voor de ramen en het raam kon niet dicht. Hadden we nou maar toch op de dorm geslapen... De conclusie was snel getrokken, We zouden met z'n tweeën in het (eenpersoons-)bed slapen dat het verst van het raam af stond. Jullie raden het al, de hele nacht hebben we allebei geen oog dicht gedaan (een eenpersoonsbed is niet gemaakt voor twee lijven van 1,75m ), terwijl er geen beest in de hele kamer te vinden was.

'S ochtends stonden we vol goede moed om 6.15u klaar om opgehaald te worden door Joe, onze tourguide voor de aankomende drie dagen.
Buiten het feit dat Joe een echte Australiër was en dus een half uur te laat kwam (no worries, mate) was het echt een goede en leuke guide. Op de eerste dag heeft hij ons meegenomen naar het Kakadu national park, waar we wederom een krokodillentour hebben gedaan (nu hebben we zelfs een krokodil van 5,5m gezien!!!) en waar we aboriginal-art hebben bekeken. Joe had 'aboriginal-kunde' gestudeerd aan de universiteit, iets wat super interessant was aangezien hij ons hierdoor heel veel kon vertellen over de levensstijl van deze mensen. Daarnaast vond hij het belangrijk om ons als toeristen te vertellen hoe de overheid deze groep inwoners van Australië behandelt. Hij vergeleek zijn eigen overheid met de nazi's uit de WOII, omdat deze overheid tot voor kort alle aboriginalkinderen weghaalde uit hun gezinnen, zodat ze westers konden worden opgevoed. Op deze manier zou de aboriginalcultuur langzaamaan verdwijnen en zouden alle problemen opgelost zijn (ze hebben hier zelfs de anti-discriminatiewet van Australië voor moeten laten vallen). Ook legde hij uit waarom de aboriginals tegenwoordig zo dronken op straat rondhangen in Darwin... Waar we ons eerst best wel geïntimideerd voelden door deze mensen als we 's avonds over straat liepen, begrijpen we nu beter waarom ze zo (moeten) leven. Jammer dat het nog steeds zo moet zijn in een wereld waar mensenrechten toch centraal staan...

'S avonds sliepen we in tenten, maar in tegenstelling tot Fraser Island, hadden we deze keer een iets dikker matras en een gewoon toiletgebouw.
De volgende dag stond de wekker alweer om 6.00u, want we hadden een hele lange rit voor de boeg. Uiteindelijk hebben we in een heel mooi meer gezwommen, maar hebben we deze dag ook heel erg veel gereden... De afstanden zijn hier echt immens groot.
Zondagavond mochten we kiezen of we in de buitenlucht wilden slapen, of dat we in een tent onze ogen zouden
Sluiten. Aangezien we 's middags één van de meest gevaarlijke slangen van Australië van dichtbij een kikker hadden zien verorberen, was de beslissing was snel gemaakt... We gingen de tent opzetten!! Als volleerde kampeerders gingen we aan de slag en alle jaren kamperen wierpen z'n vruchten af... Onze tent stond als eerste... En hoe!

Maandag mochten we gelukkig uitslapen (lees: 6.30u opstaan, Thanks Joe) en zijn we naar Litchfield Park gegaan. Een park vol met mooie watervallen en kloven, waar je heerlijk kunt zwemmen. Na een korte terugweg (een kleine 4 uur rijden) waren we weer terug in Darwin, waar we snel onze spullen hebben opgehaald bij Elke en naar ons derde hostel zijn vertrokken. Hier hebben we de spullen gedropt en daarna zijn we met de groep gaan eten in een discotheek. Een hele nieuwe ervaring, aangezien je niet al pratend maar al zingend je bordje leeg moest eten. Na een aantal drankjes en een stuk glas in soofs
Voet was het tijd om te gaan slapen in ons heerlijke, mooie, kleine, schone hostel!

De rest van de week heeft in het teken gestaan van aftellen... De dagen aftellen tot donderdag, de dag dat we naar huis gaan. Het is een geweldige tijd geweest, waarin we niet alleen een ander werelddeel hebben leren kennen, maar ook elkaar nog beter hebben leren kennen. Het is een cliché (maar die zijn er om gebruikt te worden): wat een geweldige ervaring, eentje die we
Met niemand anders hadden willen delen!

Deze reis is bijna ten einde, maar zoals de titel al aangeeft: ieder einde is een nieuw begin. Soof neemt dit wel heel erg letterlijk, want waar we donderdag nog in het vliegtuig stappen aan de andere kant van de wereld, zal zij vanaf zaterdag Utrecht onveilig gaan maken tijdens de introductieweek voor haar aanstaande studentenleven.
Bieb daarentegen heeft nog iets langer vakantie, maar zal ook al weer snel aan het echt leven moeten gaan wennen. Met haar diploma op zak, zal er een baan gezocht moeten gaan worden... Of... Wie weet kan haar backpack nog een keer gebruikt worden...

Keywords van deze week: kamperen, doodsangsten uitstaan (slang + wederom grote spinnen), adembenemende natuur, kilometers maken, stof happen.

Liefs, Soof en Bieb