"It's a beautiful day"

Lief thuisfront,

Allereerst moeten we beginnen met een rectificatie: de pinpas van Soof is niet kwijt!! Na lang zoeken door Soof en iets minder lang zoeken door Bieb (de pinpas lag in het zakje dat, bij het openen van de backpack, bovenop lag) kunnen we concluderen dat we tot nu toe, op het leesboek van Soof en een shirtje van Bieb na, niks verloren zijn. Pretty good, I reckon!! Dit gezegd hebbende kunnen we jullie, na twee weken stilte (oeps... sorry mam en pap) op de hoogte brengen van onze avonturen van de afgelopen veertien dagen die in het teken stonden van surfen, The Whitsundays, zeilen, duiken, maar we beginnen met onze tour naar Fraser Island!

Vorige week dinsdag zijn we vanuit Rainbow beach vertrokken naar Fraser Island, het grootste zandeiland van de wereld.
Eigenlijk begon deze uitdaging al op maandag met een briefing waarin uitgelegd werd wat je moest doen als je aangevallen werd door dingo's en als je crashte met je 4WD. Daarnaast mocht je ABSOLUUT niet in de zee zwemmen, want die zou bezaaid zijn met haaien en orka's die wel zin hebben in een menselijke snack. Kortom: dit moest leuk gaan worden!

Dinsdag om zeven uur 's ochtends moesten we ons melden om met je groepje je auto in orde te maken, de drank koud te zetten voor 's avonds en om de laatste briefing te krijgen. Wij zaten in een groepje met, houd je vast, zes andere meiden...Hoe kunnen ze het verzinnen... Acht vrouwen die drie dagen off road moeten gaan crossen in een 4 WD en dan verwachten dat alles goed zal gaan... Kennelijk zijn ze in Australië niet op de hoogte van het gezegde 'vrouw achter het stuur, bloed aan de muur'...

Eenmaal op het eiland aangekomen reden we over de snelweg (het strand), wat echt een bijzondere ervaring was. Vooral omdat wij het strand alleen maar kennen van liggen, relaxen en bruin worden (of in Biebs geval: verbranden). Met zo'n 80km/u reden we over het uitgestrekte biljartlaken om vervolgens off road te gaan, de wildernis in. Wat was het tof om met zo'n krachtige auto door het regenwoud te rijden! Naast super leuk, was het ook spannend om in zo'n grote jeep met zeven nieuwe 'vrienden' rond te moeten crossen. Vooral omdat veel mensen niet gewend waren om links te moeten rijden, waardoor je geneigd bent om de auto juist heel erg naar links te sturen 'and then you will die', aldus onze gids. Bovendien moet je schakelen met je linkerhand en aangezien Bieb nog geen deuk in een pakje boter kan slaan met die hand, was het billenknijpen of ze hem wel van de eerste versnelling in de tweede kreeg...
Uiteindelijk is alles goed gegaan en zelfs het schakelen leverde geen problemen op. Jammer genoeg voor Soof heeft ze haar theorieexamen iets te vaak over moeten doen (lees: twee keer niet gehaald, 1x IDkaart vergeten, 1x te laat en 1x niet gegaan omdat ze niet geleerd had), waardoor ze niet heeft mogen rijden. Misschien maar beter ook...

Deze tour stond, naast autorijden en zwemmen in de mooiste meren van Australië, ook in het teken van mensen leren kennen. Zoals gezegd zaten wij in de groep met zes andere meiden waarmee we twee onvergetelijke avonden hebben gehad. In totaal bestond de groep uit 26 mensen, aan wie we echt hebben moeten bewijzen dat we zusjes waren door vragen te beantwoorden als: wat is de achternaam van je moeder, hoe heette de eerste pony van soof, wanneer ben je geboren etc. Niemand kon geloven dat we zusjes zijn en al helemaal niemand kon geloven dat Bieb ouder is dan Soof... It's the story of her life!
Naast het feit dat iedereen het moeilijk kon geloven dat wij zusjes zijn, kregen we van veel mensen te horen dat zij niet begrepen dat je met je familie kan reizen...Aan een ieder die dit leest en van te voren zijn/haar twijfels had bij deze gezamenlijke reis: die twijfels waren onterecht. Het gaat super goed. We laten de ander in haar waarde, doen allebei waar we goed in zijn (soof: het eten regelen, Bieb: alle andere dingen die bij reizen komen kijken) en doen vooral niet de dingen waar we niet goed in zijn. Kortom: een perfecte combinatie om zeven weken door Australië te reizen.

Na drie dagen gekampeerd te hebben op dit eiland in kleine tentjes, waarbij de douches verschillende ijskoude, maar oh zo mooie meren waren, was het ook wel weer fijn om terug te zijn in het land van matrassen die dikker zijn dan je pink, waar je een kussen hebt, een deken waar niet al honderden mensen onder hebben gelegen, waar je geen zand tot in je ondergoed hebt zitten en waar je naar de wc kan zonder dat je bang hoeft te zijn dat je opgevreten wordt door dingo's.

Na afscheid te hebben genomen van onze groep (hopelijk zien we nog een aantal meiden in Cairns) zijn we doorgegaan naar Agnes Water. Dit is de eerte plek waar Jonathan Cook voet aan wal zette en zo australie heeft ontdekt.
Wij sliepen in het hostel dat 'cool bananas' heette (met zo'n naam
kan het toch al niet meer mis gaan?) en hebben we een Nederlandse jongen, Tim, ontmoet. Heerlijk om even niet in het Engels een gesprek
te hoeven voeren en ook echt daadwerkelijk een leuk gesprek kan hebben over andere dingen dan waar je vandaan komt, hoe oud je bent en hoe je reis eruit ziet. Tim reist tot nu toe met ons mee en zal met ons reizen tot aan Cairns. Iets wat heel bijzonder is, want je kan nog zulke goede vrienden zijn, reizen is andere koek. Met Tim is het anders, het klikte meteen en we zien hem echt als familie. Hij heeft zelfs zijn tickets verzet om met ons naar het noorden te reizen... heel bijzonder!!

In Agnes Water hebben we gesurft, soofs eerste keer, Biebs tweede keer. Conclusie: we hebben eindelijk een sport gevonden waar Soof niet goed in is!! Bieb is er nog niet achter of Soof Ariël wilde zijn of gewoon de zeebodem steeds van heel dichtbij wilde bekijken, maar soof lag meer onder water dan op haar board.
In ieder geval is er weer gesport deze vakantie!
Na het surfen, ik hoop dat iedereen zich wederom vasthoudt en goed zit, brak de zon door. Wij wisten eigenlijk niet meer wat dat grote gele ding in de lucht was, maar oh wat is het een mooi land als de zon schijnt. We zijn er nog niet achter wat het was, maar toen we voor het eerst deze vakantie op het strand lagen en de muziek aanzette kwam Queen uit de speakers met "It's a beautiful day, The sun is shining, I feel good And no-one's gonna to stop me now ..."Laten we het maar op toeval houden!

Na deze bijzondere plek zijn we doorgereisd naar Airlie Beach. Vanuit hier hebben we een zeiltrip geboekt naar The Whitsundays... Drie dagen op een schommelende boot, kleine en oncomfortabele bedden, geen douche en een heeeel klein wc'tje, maar mooie uitzichten, heerlijk zwemwater en onze eerste duikervaring!
Op de tweede dag stond de 'test-dive' op het programma. Om zes uur ging de wekker en na een stevig ontbijt gingen we op weg naar de duikspot. Jammer genoeg waren de golven erg hevig en wist niet iedereen zijn/haar ontbijt binnen te houden. Dit keer was het niet Bieb, maar Soof die, op haar knietjes, groen van het wiebelen, de visjes aan het voeren was. Nadat ze voor de tweede keer van haar ontbijt had genoten, voelde ze zich stukken beter en kon ze er weer tegenaan. Maar goed ook, want we ging voor het eerst in ons leven duiken op 10 meter diep. Na het aantrekken van het pak, het vastzetten van de heeele zware zuurstoftank en het passen van onze flippers, waren we er klaar voor. We gingen het water in. Je moet je voorstellen dat je best wel zwaar ademt, niet zomaar weer naar boven kan omdat je lichaam dat niet leuk vindt en je maar moet hopen dat je geen haai tegenkomt... een hele bijzondere ervaring, vooral omdat je (als je rustig en kalm geworden bent) voor het eerst in je leven de onderwaterwereld in 3D ziet. Heel veel vissen die letterlijk naast je komen zwemmen en het meest mooie koraal! Na 30 minuten zat onze duik erop en kwamen we allebei boven met een duikbril vol bloed... na ietwat paniek bleek het 'normaal' te zijn, we hadden onze oren te enthousiast geklaard waardoor onze bloedvaatjes gesprongen waren, aldus onze gids. Of het normaal was of niet hebben we niet kunnen checken, want wij waren de enigen die het probleem hadden... zou het door de zusterband komen?

Drie weken zitten erop, nog 4 weken te gaan... Deze week waren de keywords: zusjes, 4WD, de altijd eerlijke dutchies, duiken, surfen en... spierpijn!

Liefs, Bieb en Soof